به نقل از «عصر ایران»

منصور به روایت حمیده: خاطرات خواندنی همسر شهید ستاری

تاریخ انتشار: ۱۴ فروردین ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۴۶۹۷۵۸۶

نام شهید «منصورستاری» سالهاست بر پیکر کوچه ها وخیابان های شهرهای کشور خودنمایی می کند. شهیدی که هنوز مدال های لیاقت و شجاعتش می درخشد ولی زندگی او و همسرش هیچ گاه بازگو نشد و این بار حمیده همسر شهید منصور ستاری از روزهای خوش زندگی با شهید می گوید.   در یک روز برفی انتهای ماه آذر، بزرگراه صدر و بعد چند کوچه و خیابان و یک مجتمع مسکونی که در طبقه دهم آن همسر یک شهید تنها زندگی می کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

استقبال گرم و محفل خودمانی و با صفا این تصور را در ما ایجاد کرد که انگار سالهاست این خانواده را می شناسیم. نامش «حمیده» است بانویی که وقتی وارد منزلش می شوی از دوران خوش زندگی سخن می گوید. آنقدر که می توانستی در میان گفته هایش میزان مهر به همسر و فرزندان را بسنجی! حمیده خانم هیچ وقت مصاحبه نکرده بود و همیشه از رسانه ها دور بوده و می گوید: می خواستم برای خودم و خانواده ام زندگی کنم. بدون حاشیه و گمنام... 

شما و شهید ستاری چه نسبت فامیلی با هم دارید؟    من و شهید ستاری دختر دایی و پسر عمه هستیم. پدرم نظامی بود و در ارتش خدمت می کرد. یادم هست آن زمان ساکن مشهد بودیم و به دلیل شغل پدر مجبورمی شدیم به جاهای مختلف سفر کنیم. حمیده در میان گفته هایش شهید ستاری را «تیمسار» خطاب می کرد و می گفت: برای ما معلم ها خیلی مهم بود که همسرمان یک نظامی باشد. بعد در مورد ارتباط بیشتر با شهید ستاری قبل از ازدواج گفت: من و تیمسار ستاری تا لحظه دبیرستان کمتر همدیگر را می دیدیم چون رفت و آمد زیادی نداشتیم.   بعد از اینکه پدر به تهران منتقل شد بعد از چند سال همدیگر را دیدیم، آن موقع شهید ستاری تازه می خواستند وارد دانشکده افسری شوند. البته ناگفته نماند که در آن روزها قصد ازدواج نداشتیم و بحثی هم مطرح نشده بود. شاید دلیلش هم این بود که من 3 سال از منصور بزرگتر بودم و این وصلت به فکر من و دیگران خطور نمی کرد. من دارای 10 خواهر و برادر و منصور دارای 4 خواهر و برادر بود؛ ولی من و منصور دو آدم شاخصی بودیم که با یکدیگر ازدواج کردیم یعنی متوجه شدیم از نظر روحی، روانی و فکری می توانیم در کنار هم زندگی کنیم.   از روزهای خواستگاری تعریف کنید؟   موقعی که عمه جان (مادر شهید ستاری) آمدند خواستگاری، تا یک هفته پدر و مادرم با من بحث داشتند که بی دلیل نبوده منصور از پنجشنبه تا عصر جمعه می آمده اینجا(خانه ما)، درحالی که واقعا اینچنین نبوده و بنده خدا منصوربه دلیل مسافت طولانی منزل تا دانشکده (منزل آنها در ولی آباد ورامین و دانشکده در تهران بود)، به منزل ما می آمدند.   خلاصه یک روز صبح جمعه پدرم که داشت می رفت بیرون به پدر گفت: دایی جان صبرکنید من هم با شما می آیم. رفت منزل و تمام وسایلش را از منزل ما برداشت با پدر رفت.   پدر تعریف می کرد: منصور تا میدان امام حسین(ع) هیچ حرفی نزد تا اینکه، نزدیک خیابان اقبال که رسیدیم روبه من کرد و گفت: دایی جان من حمیده خانم را می خواهم و حمید خانم هم مرا، در این لحظه سریع درب ماشین را باز می کند و با عجله از ماشین می پرد بیرون و دور می شود...حتی دیگر نمی ایستد که جواب پدر را بشنود. پدر لباس ارتشی نداشت؛ ولی یک ارتشی تمام عیار بود با فرزندانش هم مثل یک سرباز برخورد می کرد.   یادم می آید، ساعت 12 شب با خواهرم در حیاط منزل نشسته بودم که پدر آمد و مرا صدا زد و بعد از کمی مقدمه چینی پرسید: تو و منصور با هم حرفی زدید؟ من  از ترس نفسم بالا نمی آمد ونمی توانستم چیزی بگم...   با ترس گفتم ما با هم حرفی نزده بودیم... پدرعلی رغم عصبانیت اولیه گفت: نمی خواهد چیزی را از من مخفی کنی من ناراضی نیستم. این پسر، بچه خواهرم است و من از کودکی او را می شناسم.

من تو پیشانی منصور می خوانم یک روزی فرمانده نیروی هوایی خواهد شد. البته اگر  تو پشتیبان و زن خوبی برایش باشی! اینکه از نظر سنی هم تو از وی بزرگتری مهم نیست حضرت خدیجه هم از پیامبر بزرگتر بوده است تو فقط باید برای منصور همسرخوبی باشی.   مادرم می گفت چون من تنها دخترتحصیل کرده فامیل هستم مهریه ام باید 100 هزار تومان باشد، اما با مخالفت پدرکه معتقد بودند؛ مهریه به گردن مرد است و نباید منصور را زیر دین برد 60 هزارتومان مهرم کردند و 15 اسفند سال 48 بعد از اینکه دانشکده افسری همسرم تمام شد ازدواج کردیم.   پدرم دو منزل مسکونی در میدان نارمک داشت که یکی را مردانه و دیگری را زنانه کردیم و همان جا مراسم برگزار شد. حاصل این ازدواج هم 3 دختر و یک پسر است.   همسر شهید ستاری در ادامه لبخندی می زند و می گوید: یک جین هم نوه دارم. حمیده خانم درباره روزهای زندگی با شهید ستاری می گوید: حدود یکسال و 7 ماه با هم نامزد بودیم آن وقت ها من در چهارراه ولیعصر کلاس زبان می رفتم. من و منصور در راه قرار می گذاشتیم که یکدیگر را ببینیم حتی گاهی تا نارمک مسیر را پیاده می آمدیم و درباره آینده نقشه می کشیدیم.   البته تیمسار همه چی تمام بود در کنار کارهای فنی که انجام می داد به زبان روسی، ایتالیایی و انگلیسی به خوبی تسلط داشتند. آن روزها، تمام معلم ها بدون استثنا دوست داشتند همسر یک افسر باشند. اما شهید ستاری از نظر شخصیتی؛ ادب، نزاکت و اخلاق مرا به خود جذب کرده بود.    زمان جنگ چه می کردید؟    پدرم یک منزل 82 متری در نارمک به ما داده بود. در آن زمان این منزل 82 متری در نظر تمام جوان ها یک قصر بود یعنی خوشبخت ترین زوج آن محله بودیم. آن موقع تازه جنگ شروع شده بود و ما دارای 3 فرزند بودیم که بعدها منزل را فروختیم و به محله 14 نارمک نقل مکان کردیم.   زمانی که شهید معاون فرماندهی پدافند هوایی شدند ما در این محله ساکن بودیم البته من خبر نداشتم که دارای چه سمتی هستند چون هیچ موقع راجع به سمت هایش چیزی نمی گفت. من همیشه دنبال یک زندگی آرام و بی دغدغه بودم حتی بعد از شهادت ایشان نیز تمام تلاشم این بود که بچه هارا خوب تربیت کنم.   اولین باری که شهید ستاری به جبهه اعزام شدند را به خاطر دارید؟    بله، برای اولین بار که می خواستند به جبهه بروند به من نگفتند که جنگ شده، گفتند فعلا داریم یک دوره ای برای بررسی اوضاع جنگ اعزام می شویم که حدود 2 ماه طول کشید. آن روزها رسم بود وقتی شهیدی را می آوردند فرش می انداختند، ختم و مراسم می گرفتند... ولی من فکر نمی کردم روزی همسر من هم جز این شهدا باشد.   همسر شهید ستاری دلیل این ذهنیتش را اینگونه می گوید: که اولا شهید ستاری خیلی جوان و شجاع بود و فکر نمی کردم حالا حالا ها از پیش ما برود و اینکه تیمسار متخصص رادار بود و من فکر نمی کردم به جبهه برود و صدمه ای ببیند.   زمان جنگ پرواز هم داشتند؟   بله بیشتر با شهید بابایی بودند.   بعد از شهادت بابایی با همسر شهید ارتباط هم داشتید؟   نه بعد از شهادت شهید بابایی تیمسار پیکر پاک شهید بابایی را در یک قسمتی در نیروی هوایی نگه داشت تا همسر شهید از مکه بیاید که در روز تشییع برای اولین بار بود که همسر شهید بابایی را دیدم.   الان هم  با خانواده هایی که با خود تیمسار ستاری شهید شدند در ارتباط هستم مثل خانم «شهید یاسینی»، خانم «شهید رزاقی» و خانم «شهید شجاعی» که فوت کردند درارتباط بودم.   بعد از پذیرش قطعنامه خوشحال بودید که جنگ تمام شده است؟   من خوشحال شدم از اینکه منصور من دیگر به جبهه نخواهد رفت اما بعد از جنگ بلافاصله دوره بازسازی شروع شد و این خوشحالی من زیاد ادامه پیدا نکرد، چون دو سه شب بعد تصویر منصور را از تلویزیون دیدیم که گوینده اخبار اعلام کرد: منصور ستاری با حکم امام خمینی(ره) به عنوان فرمانده نیروی هوایی منصوب شدند. خلاصه از این موضوع زیاد خوشحال نشدم؛ چرا که دوست داشتم شهید ستاری در خفا برای این مملکت خدمت کنند. منصور 8 سال فرمانده نیروی هوایی بود، طولانی ترین دوره ای که سابقه داشت کسی در نیروی هوایی در این سمت باقی بماند.   آن موقع وضعیت خانواده چطور بود؟   آن زمان به دلیل امنیت تیمسار به ما می گفتند باید نقل مکان کنید و به پایگاه نیروی هوایی برویم، ولی حدود دو ماه من وسایلم را جمع نمی کردم و اصرار داشتم که در منزل خودم در میدان 14 نارمک بمانم. تا لحظه شهادت تیمسار هم ما در آن محل ساکن بودیم تا اینکه من بازنشسته شدم.   بچه ها به تیمسار بودن پدرشان افتخار می کردند؟   حتی بعد از شهادت پدر هم نگفتند که شهید ستاری پدرشان بوده است. یادم است که پسرم همیشه شاگرد اول دانشگاه صنعتی شریف بود و تازه مدرک کارشناسی گرفته بودند که وقتی اساتید دانشگاه آمدند برای عرض تسلیت یکی از اساتید وسط آن همه جمعیت رو به قبله گفت: به این قبله محمدی تا موقعی که به من اطلاع ندادند که تیمسار شهید شده و پدر فلانی است خبر نداشتم که سورنا ستاری پدرش فرمانده نیروی هوایی بوده است. چون شهید ستاری در گوش فرزندانش خوانده بود که هر کس شخصیتش مربوط به خودش است.   روز شهادت شما کجا بودید؟   یک هفته قبل از شهادت، تیمسار به من گفت: حمیده خانم قرار است ما خانوادگی برویم کیش ( برای بازدید و سخنرانی برای فرمانده ها). گفتم: شبنم امتحان علوم پایه دارد و من حتما باید پیش او باشم به همین دلیل نمی توانم بیایم. گفت: پس من و دامادم می رویم. این موضوع گذشت... بعد از دو روز گفت: چهارشنبه می رویم و شب پنجشنبه برمی گردیم. پرسیدم؛ برنامه سفرتان چیست؟ گفت اول می رویم کیش و بعد اصفهان.    گفتم: دامادمان از اول هفته تا آخر هفته مشغول مداوای بیمار است، شما هم که برنامه تان فشرده است. گفت: شما چه صلاح می بینید؟ گفتم به نظر من بهتر است که شما تنها بروید و صبح چهارشنبه 13 دی ماه راه افتاد و رفت.    یادم هست دو شب قبل از اینکه ماموریت برود، دیدم تمام لوح ها و عکس ها را از قاب در آورده و مرتب می کند و من تعجب کردم چون هیچ وقت چنین کاری نمی کرد. پرسیدم چرا عکس ها را از قاب درآوردی؟ گفت شما که نمی توانید همه این هارو بزنید به دیوار، می خواهم یک آلبوم خانوادگی درست کنم.   من همیشه سربه سر منصور می گذاشتم که اگه شما بروید زنگ می زنم به علی آقا (باجناق منصور که در قم ساکن بودند) بیاید و این بزغاله (از طرف نیروی هوایی یک بزغاله ای به شهید هدیه داده بودند که هر روز صبح با دستان خودشان به این بزغاله غذا می دادند) را بکشد ما هم یک چلو گوشتی دور هم بخوریم.   وقتی داشت می رفت پرسید کی خونه است؟ گفتم: همه رفتند فقط سورنا خونه است. منصور رفت سورنا را که خواب بود بوسید و قتی از پله ها آمد پایین دیدم چشمانش قرمز شده و با دست به هم می مالد، متوجه شدم گریه کرده و بعد آمد سمت من؛ یک ساک کوچکی داشت، که وسایل شخصی اش را داخل آن می گذاشت، آن ساک و اسلحه اش را به من داد و گفت در جایی مطمئن بگذار... مراقب خودت و بچه ها باش خداحافظ.   هر وقت تیمسار ماموریت می رفت من از زیر قرآن ردش می کردم؛ آن روز به قدری عجله داشت که حتی صبر نکرد که از زیر قرآن ردش کنم... ساعت 8 و نیم شب قرار بود منصور برگردد.   من برای شام سوپ و کتلت درست کرده بودم. هر چقدر منتظر ماندم نیامد. ساعت 2و نیم بود که با دفترفرماندهی تماس گرفتم پرسیدم تیمسار کی می آیند؟ گفتند یک مقدار تاخیر دارند.   ساعت 4 و نیم صبح بود، آن موقع دخترم تازه عقد کرده بود و آن شب خانه پدرشوهرش مانده بود که به من زنگ زد و گفت: مادر دو نفر آمده اند منزل پدر شوهرم و عباس( داماد شهید تیمسار ستاری) را با خودشان بردند. پرسیدم کجا؟ گفت: نمی دانم. هر چقدر تماس می گرفتیم جواب قانع کننده ای به ما  ندادند، تا اینکه تماس گرفتند و گفتند تیمسار هنگام پیاده شدن از هواپیما سرش به بال هواپیما اصابت کرده و زخمی شده و الان بیمارستان هستند شما حاضر شوید می آییم دنبالتان!   هنگام پیاده شدن از ماشین  وقتی خواستم  در را ببندم راننده به من گفت: حاج خانم بیمارستانی درکار نیست تیمسار شهید شده و در آن لحظه دیگر متوجه نشدم چه شد.   دامادم که برای تحویل گرفتن تیمسار رفته بود، دیده بود که به جز تیمسار 12یا13 شهید دیگر هم هست. ساعت 11 و نیم صبح بود که به طور رسمی از رادیو اعلام کردند تیسمار «منصور ستاری» فرمانده نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران به شهادت رسید.
  از آن موقع شب به هر طریقی که بود خودم را نگه داشتم ولی صبح دیگر طاقت نیاوردم که یک دفعه دیدم دختر کوچکم آمد جلو، با اینکه چشمانش قرمز شده بود؛ ولی گریه نکرد. چرا که من به بچه ها یاد داده بودم که هیچ کجا گریه نکنند و بیشتر بیان کنند. خلاصه مرا در آغوش گرفت و با همان لحن بچگی اش به من گفت: مادرجان پدر به ما یاد داده که احساس کنیم گاه گاهی نیست، ما فکر می کنیم پدر یک ماموریت یک ماهه رفتند و اگر 6 ماه گذشت فکر می کنیم یک ماموریت 6 ماهه رفتند و اگر یکسال گذشت فکر می کنیم یک ماموریت یکساله رفتند.   برای ما مهم این است که شما خودتان را برای ما نگه دارید و به فکر خودتان باشید. و یک مثال قشنگی هم زد که مرا خیلی آرام کرد و گفت: مادر، تمام ما آدم ها مثل عروسک های خیمه شب بازی هستیم که نخش دست خداست و هر وقت بخواد می خندیم، هر وقت بخواد گریه می کنیم و همه ما مطیع اراده او هستیم. این بچه با این سن و سال کمش به قدری مرا آرام کرد و درس بزرگی به من داد که آن لحظه به خودم و به منصور مرحبا گفتم.
لیندا کیانی در نقش همسر شهید ستاری در فیلم سینمایی منصور   پیگیر علت حادثه سقوط هواپیما هم شدید؟   من معتقدم عمر دست خداست؛ اگه خدا نخواهد برگی از درخت نمی افتد و اگر خدا نخواهد پاییز و زمستان و بهار نمی شود. گفتم عمر دست خداست و پیگیری هم نکردم. در این زمینه پرونده ای هم تشکیل شد؟ همسر من بقدری صادق و با ایمان بود که کسی کاری به کارش نداشت.   خود شهید هم معتقد به ضرب المثل طلا چه پاک است چه منتش به خاک است بود و به همین دلیل خیلی از مسائل را پیگیری نمی کرد من هم سعی کردم بعد از شهادت منصور فرزندانم را به آن مقاصد و هدفی که من و همسرم برایشان در نظر داشتیم، برسانم و به تبعیت از او موضوع را پیگیری نکردم و گفتم راضی هستم به رضای خدا.   در این چند ساله چهره شما را رسانه ها خیلی کم دیدیم دلیلش چه بوده؟   دلیل خاصی ندارد بیشتر درگیر تحصیل بچه ها بودم. چه در زمان حیات تیمسار و چه بعد از شهادتش، همیشه می گفتم من یک رسالتی بر دوشم است و آن تربیت فرزندانم به نحو احسن است و از این بابت خدارو شکر می کنم که فرزندان خوب و صالحی را تربیت کردم.   شهید ستاری شیمیای هم بودند؟   تا زمانی که منصور در قید حیات بود من از این موضوع هیچ اطلاعی نداشتم؛ یکی از غذاهای مورد علاقه ایشان کوکو سبزی و سبزی پلو با ماهی بود. هر وقت که میهمان داشتم مخصوصا همان غذا را می پختم. از دور که می آمد می گفت: به به، معلومه چی داریم. ولی این اواخر می دیدم وقتی می آمد به خانه می گفت: چی داریم؟ من تعجب می کردم! می رفت در قابلمه را باز می کرد و می گفت: سبزی پلو با ماهی داریم.   بعدها که شهید شد متوجه شدم در یک عملیاتی برای اولین بار ماسک را از صورتشان برداشته و به یک راننده لودر داده بود و بعدها هم در جنگ به کسانی که ماسک نداشتند ماسک خودش را می داده و در این حین شیمیایی شده بود. بعضی وقت ها که از جبهه می آمد، می دیدم لباسش را در می آورد و داخل یک کیسه ای نایلونی کرده و می انداخت داخل سطل زباله.   وقتی به او می گفتم تمام این لباس ها که سالم است! می گفت: نه شما به این لباس ها دست نزنید، هیچ وقت نمی گفت این لباس ها شیمیایی است و ما هم اطلاع نداشتیم.   هیچ وقت به زبان نمی آورد، پاهایش همه زخم بود بدون اینکه من بفهمم؛ به طور اتفاقی دیدم که لای همه انگشتان پاهایش زخم است.  پنبه و مرهمی می گذاشت لای انگشتان و به ما هم نمی گفت که این ها چیست.                                                          آیا در این چند ساله از شما برای ساخت مستند شهید ستاری درخواستی شده است ؟   جدیدا یک مستندی خواستند از شخصیت شهید ستاری بسارند ولی هنوز قبول نکردم.    به نظر شما آیا سازمان ها و ارگان های متولی ترویج فرهنگ ایثار و شهادت توانسته اند در این حوزه موفق عمل کنند؟   متاسفانه تصاویر شهدایی که بر روی دیوارها نقش بسته، عملا کسی آن شهید را نمی شناسد و نمی داند که این شهید چه جانفشانی هایی برای وطنش کرده، وقتی من این عکس ها را می بینم آن عکس فقط نشان دهنده این است که این شهید رفته جنگ و جانش را از دست داده، اما جز خانواده شهدا و همرزمانش کسی نمی داند که شهید چه فداکاری هایی کرده است.   معرفی شهدا می تواند الگو و مشوقی برای نسل جوان باشد تا راه شهدا ادامه یابد. من هم دوست دارم از شوهرم یاد شود. او افسری مومن و معتقد و مصمم به کار بود؛ ولی از وی کم وبیش آن هم به بهانه سالگرد شهادتش یادی می شود. متاسفانه حتی در ورامین( زادگاه شهید تیمسار ستاری ) شهید ستاری را نمی شناسند.   من که همسر شهید ستاری هستم، می دانم او چه سختی هایی را تحمل کرده است. شهید ستاری فقط چند ساعت در منزل حضور داشت و مدام به پرسنلی که در بیمارستان بستری بودند سر می زد و تا زمانی که در سمت فرمانده نیروی هوایی خدمت می کرد نیروی هوایی به چیزی نیاز نداشت؛ چرا که تمام ما یحتاج داخلی هواپیما را خود پرسنل تعمیر و فراهم می کردند.    شهید ستاری خانواده های شهدا را صدا می زد و جویای اوضاع و احوالشان بود. آن هنری که بلد بود، وسیله اش را می خرید و در اختیارشان می گذاشت یعنی در ریزترین کارها هم وارد می شد.   آیا در این مدت از مسولان کسی به شما سر زده؟   اخیراً نه، ولی درآن سال ها مقام معظم رهبری، آقای هاشمی، حاج سید احمد آقا(ره) هر یک جداگانه برای دیدار به منزلمان آمدند.    تیمسار اهل آشپزی هم بود؟   سال 54 در رشته برق و الکترونیک قبول شدند آن موقع 4 سال مشغول به تحصیل شدند و دیگر اداره نمی رفتند. وقتی من از مدرسه می آمدم، تیمسار بچه را نگاه می داشت، آشپزی می کرد، پرده دوزی می کرد و هر کاری که در منزل بود را انجام می دادند.   حتی یادم هست آن موقعی که در میدان 14 نارمک بودیم یک پارچه ای خریده بودم می خواستم برای یک مجلس جشنی آماده اش کنم پارچه را برش و کوک های شلی زده بودم که به من اطلاع دادند پدرم در بیمارستان بستری است و دو روزی که رفتم پیش پدرم فرصتی نشد که لباس را بدوزم. آن موقع با وجود اینکه هر دو نفر ما کارمند بودیم ولی پول اینقدر در دست و بالمان  نبود و ما هم عادت نداشتیم از خانواده هایمان کمک بگیریم. به هر حال وقتی که از بیمارستان آمدم گفتم: فرداشب با بچه ها به جشن نمی روم چون فکر نمی کنم لباسم را بتوانم تا آن موقع آماده کنم.   شهید گفت: حالا پاشو یک نگاهی به چرخت بنداز گفتم: چرا مزاح می کنی؟ بعد بلند شد و دستم را گرفت برد سمت چرخ خیاطی. دیدم لباس دوخته شده و اتو شده آویزانش کرده به دیوار. وقتی لباس را پوشیدم انگار یک خیاط ماهر این لباس را دوخته بود. در آن ده سال قبل از انقلاب یاد ندارم وسیله ای را برای تعمیر بیرون داده باشیم.   حتی یک دفعه با ماشین تصادف کرده بود و گلگیرو کنار ماشین آسیب دیده بود. یک روز صبح دیدم صدای تق تق می آید. از خواب بیدار شدم دیدم دارد صاف کاری و بتونه کاری می کند و چند روز بعد هم رفت رنگ گرفت و ماشین را نقاشی کرد.   ماشین تان چه بود؟   آن موقع گالانت 77 داشتیم. زمانی که ازدواج کردیم تا زمانی که دختر اولم به دنیا آمد ماشین نداشتیم بعد از اینکه پسرم را باردار بودم  تازه پیکان13 هزار تومانی به بازار آمده بود که رفتیم وثبت نام کردیم .   پیکان جوانان؟   همسر شهید با خنده می گوید: بله. بعد از یک ماه از تولد پسرم ما صاحب ماشین شدیم.   تیمسارچند سال آمریکا بودند؟   بعد از ازدواج ما، 7 ماه دوره کنترل رادار را در امریکا گذراند.   صحت دارد که شهید ستاری در خاورمیانه بهترین بودند؟   بله عکس ایشان را داخل روزنامه ها انداخته بودند و در این حوزه ممتاز شناخته شده بود.   پیکر شهید سالم بود؟ خیر کاملا سوخته بود.   شما دیدید؟   نه، به ما گفتند بهتر است همان تصویری که موقع رفتن در ذهنتان نقش بسته همان تصویر در ذهنتان بماند.    پیکرشان کدام قطعه از بهشت زهرا (س) در خاک آرامیده؟   قطعه 29   هر چند وقت به بهشت زهرا می روید؟   من هر وقت دلم بگیرد و با ایشان حرف داشته باشم، سر مزارشان می روم. در کنار شهید ستاری کدام یک از شهدا مدفون هستند؟ شهید صیادشیرازی، شهید رزاقی و شهید شجاعی. / خبرگزاری مهر

منبع: عصر ایران

کلیدواژه: فرمانده نیروی هوایی همسر شهید ستاری شهید ستاری تیمسار ستاری بعد از شهادت شهید بابایی حمیده خانم اولین بار شهید شد آن موقع چند سال هیچ وقت بچه ها یک روز آن روز

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۶۹۷۵۸۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

امیر جدیدی از «قهرمان» تا «منصور»

زی‌سان: سه روز قبل، انتشار خبری درباره ایفای نقش امیر جدیدی در یک فیلم فرانسوی نام این بازیگر سینما را در صدر اخبار قرار داد. پس از همکاری جدیدی با اصغر فرهادی در «قهرمان»، این‌بار حضور او در فیلم «منصور» و در نقش یک شخصیت واقعی به نام منصور بهرامی باعث شده این ستاره مورد توجه قرار بگیرد. بازی در فیلم «منصور» به عنوان یک پروژه بین‌المللی، فرصت ویژه‌ای برای این بازیگر سینما خواهد بود.

به گزارش زی‌سان، «ددلاین» گزارش داده است که جدیدی در فیلم بیوگرافی بهرامی به کارگردانی «رومالد بولانژه» فرانسوی نقش تنیسور را بازی می‌کند. «دان مک‌دنیل» و «فیلیپ دلیون» نویسندگان فیلمنامه خواهند بود.

بهرامی، تنیسور ۶۸ ساله با سبک طنزآمیزش در سراسر دنیا شناخته می‌شود. او در دهه ۱۹۵۰ در ایران متولد شده و پس از مهاجرت به فرانسه در سال ۱۹۷۹ با فقر دست به گریبان بوده است. این فیلم نشان خواهد داد که او چگونه به عنوان یک پناهجوی غیرقانونی با تنیسور‌های سرشناس برخورد و رؤیای کودکی‌اش را با حضور در رولان گاروس محقق می‌کند.

منصور بهرامی تنیسور سرشناس ایرانی از انتخاب امیرجدیدی برای بازی کردن نقشش رضایت دارد

بهرامی می‌گوید: «افراد زیادی به من گفته‌اند که سرگذشت من سینمایی است، اما در واقع باعث افتخار است که فیلم بلندی بر اساس زندگی من ساخته می‌شود.» او درباره جدیدی می‌گوید: «امیر جدیدی بازیگری استثنائی است. او واقعاً تغییر شکل پیدا می‌کند. اینکه او یک بازیکن نیمه-حرفه‌ای تنیس است یکی از آن خوش‌اقبالی‌های بزرگ است.»

بولانژه بهرامی را یک «قهرمان حقیقی» می‌خواند و می‌گوید «مقاومت و شوق» او الهام‌بخش بسیاری بوده است: «بسیار مفتخرم که سرگذشت شگفت‌آور او را برای سینما می‌سازم.»

امیر جدیدی کیست و چه کارنامه‌ای دارد؟‌

امیر جدیدی متولد ۳۱ خردداد سال ۱۳۶۱ در تهران است، او شخصیتی آرام، کم حرف و بدون حاشیه دارد و اهل مصاحبه نیست و به همین خاطر اطلاعات کمی از زندگی شخصی او در دسترس می‌باشد.

این هنرمند جوان کشورمان دارای مدرک کارشناسی مهندسی صنایع و فارغ التحصیل رشته مدیریت MBA در مقطع کارشناسی ارشد از دانشگاه آزاد است و در رشته سینما تحصیل نکرده، اما ذاتا بازیگر است و در بسیاری از نقش‌هایش خوش درخشیده است.

امیر جدیدی قبل از وارد شدن به دنیای هنر، حرفه‌ای تنیس بازی می‌کرده است. او مربی هومن سیدی بود و در واقع به همین دلیل هم سیدی او را برای بازی در فیلم «آفریقا» دعوت کرد. این زمینه‌ای شد برای درخشش در سینما و برجا گذاشتن نقش‌های مهم در کارنامه‌اش. 

جدیدی در سال 92 در فیلم پایان خدمت به کارگردانی حمید زرگرنژاد بازی کرد و برای بازی در این فیلم دیپلم افتخار سی و سومین جشنواره فیلم فجر را از آن خود کند. در این فیلم او توانست در مقابل پارتنری چون سعید راد با قدرت نقش یک جوان سرباز آذری زبان را ایفا کند.

امیر جدیدی پیش از بازیگری به صورت حرفه ای به ورزش تنیس می پرداخته است

امیر جدیدی در فیلم سیزده ساخته هومن سیدی بازی کرد و نشان داد سیدی انتخاب درست و غیر احساسی داشته است. او با کسب دیپلم افتخار بهترین بازیگر از جشنواره فجر پاسخ اعتماد هومن سیدی را داد.

این بازیگر با بازی در فیلم رخ دیوانه به عنوان یکی از بازیگران اصلی چهره ای متفاوت از خود را به سینما ایران شناساند. «رخ دیوانه» یک گام بلند بود تا جدیدی به دنیای حرفه ای سینمای ایران وارد شود.

جدیدی نقش متفاوت‌تری نسبت به نقش های قبلی در «من» ایفا کرد و با ظاهر و گریمی متفاوت در این فیلم حضور یافت. امیر جدیدی برای بازی در این فیلم نامزد دریافت سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد از جشنواره فیلم فجر شد.

او در این فیلم با نقش آریا در مقابل لیلا حاتمی نقش آفرینی کرد و با بازیگرانی، چون لیلا حاتمی، مانی حقیقی، بهنوش بختیاری، علی منصور و علیرضا استادی همبازی بود.

جدیدی در فیلم اژدها واد می شود، ساخته حقیقی، نقش یک پلیس باهوش و جسور را بازی کرد که ترکیب متنوعی از جسارت، حیرت، درماندگی و پرسشگری را القا می کرد و در جایگاه کارآگاهی دقیق و جست وجوگر به رغم تمام سختی ها ایستاد و پروژه را به انتها رساند.

 او بعد از کسب تجربه های خوب در بازیگری برای بازی در فیلم قاتل اهلی به کارگردانی مسعود کیمیایی انتخاب شد و در سی و پنجمین جشنواره فیلم فجر با این فیلم حضور یافت.

امیر جدیدی در فیلم قاتل اهلی ایفاگر نقش سیاوش مطلق است، جوانی از طبقه پایین جامعه که تلاش می کند در مناسبات عجیب و غریب اجتماعی سهم خود را پیدا کند. او در این فیلم با بازیگرانی، چون پرویز پرستویی، پولاد کیمیایی، پگاه آهنگرانی و پرویز پورحسینی همبازی بود.

جدیدی برای دو فیلم «تنگهٔ ابوقریب» و «عرق سرد» برندهٔ سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد از سی و ششمین دوره جشنواره فیلم فجر شد. 

اما اوج کار این بازیگر همکاری با سرشناس‌ترین کارگردان سینمای ایران بود. امیر جدیدی سال ۹۹ جلوی دوربین «قهرمان» رفت و اولین همکاری این ستاره با اصغر فرهادی رقم خورد. جدیدی سال ۱۴۰۰ به واسطه حضور این فیلم در بخش مسابقه جشنواره کن و سپس نمایش «قهرمان» در پاییز همان سال روی پرده سینماها، مورد توجه مخاطبان بود. بازی خوب امیر جدیدی در این فیلم تحسین تماشاگران را برانگیخت. جدیدی در «قهرمان» نقش مردی به نام «رحیم» را ایفا کرد که به دلیل بدهکاری به زندان افتاده بود. این بازیگر در نقش «رحیم» با شخصیتی آرام و درونگرا، بازی بسیار خوبی داشت و به خوبی از پس ادای لهجه شیرازی نیز برآمد. «قهرمان» با جذب ۴۹۸ هزار مخاطب و ۱۲ میلیارد و ۳۵ میلیون فروش، در رتبه سوم پرفروش‌ترین فیلم‌های سال ۱۴۰۰ قرار گرفت.

پس از فیلم «قهرمان»، امیر جدیدی طی دو سال گذشته حضور بی‌سروصدایی در سینما داشت. در این مدت نام جدیدی به واسطه اخبار غیررسمی از حضور این بازیگر در فیلم «بی‌داد» اثر سهیل بیرقی در خبر‌ها مطرح شد. مهرماه ۱۴۰۱ مجوز ساخت این فیلم صادر شد، اما هیچ خبری درباره جزئیات، عوامل «بی‌داد» و فیلم برداری آن منتشر نشده است. بهمن سال گذشته نیز اعلام شد امیر جدیدی پس از فیلم «قانون مورفی»، برای دومین‌بار حضور در یک فیلم کمدی به نام «مقصد مسقط» را تجربه خواهد کرد. کریم امینی کارگردانی این فیلم را برعهده دارد و فعلا اخباری درباره آغاز فیلم برداری و تولید «مقصد مسقط» منتشر نشده است. حالا سه ماه پس از این خبر، نام پروژه تازه جدیدی «منصور» در رسانه‌ها منتشر شده است.  

امیر جدیدی پیش از این که وارد عرصه بازیگری شود، تنیس بازی می‌کرد. با توجه به تجربه و مهارت این بازیگر و آشنایی او با ورزش تنیس، انتخاب جدیدی برای ایفای نقش منصور بهرامی تنیسور مشهور ایرانی عجیب نیست. البته این بازیگر از نظر ظاهری شباهتی به بهرامی ندارد.  

چند سال پیش از این که امیر جدیدی به عنوان بازیگر نقش منصور بهرامی انتخاب شود، این ستاره قرار بود اولین نقش شخصیت واقعی کارنامه خود را با یک کاراکتر ورزشی دیگر مانند غلامرضا تختی تجربه کند. سال ۹۷ خبر رسید که این بازیگر در فیلمی به کارگردانی بهرام توکلی، نقش زنده‌یاد تختی را ایفا خواهد کرد. این بازیگر مشغول آموزش و تمرین کشتی شد تا برای بازی در این نقش مهم آماده شود. چهار ماه بعد خبر انصراف امیر جدیدی از بازی در فیلم «غلامرضا تختی» همه را غافلگیر کرد.

دلیل این اتفاق طولانی شدن زمان پیش‌تولید و تولید و البته به هم خوردن گریم سنگین جدیدی در صحنه‌های کشتی جهان پهلوان با حریف اعلام شد. حالا پس از حدود شش سال بار دیگر قرعه ایفای نقش شخصیتی واقعی و یک ورزشکار دوباره به نام امیر جدیدی افتاده است. باید دید این بار پروژه «منصور» به کجا خواهد رسید و تجربه حضور در یک فیلم بین‌المللی چه دستاورد و افتخاراتی را نصیب این ستاره سینما خواهد کرد.

سایر اخبار (تصاویر) این گوسفند غول‌پیکر چینی از پورشه هم گران‌تر است! قارچ‌های زامبیِ سریال آخرین بازمانده (The Last Of Us) واقعی هستند! (تصاویر) عجیب و باورنکردنی؛ اجساد در این شهر خود به خود مومیایی می‌شوند آخرین حسی که افراد در حال مرگ از دست می‌دهند، چه حسی است؟